کَلا بَل لا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ
«بلکه یتیم را گرامی نمی دارید و او آن است که پدر ندارد، یعنی از آنچه خدا به شما داده، به ایشان نمی دهید تا آنها را از ذلت سوال و گدایی بی نیاز کنید، زیرا آنها کفیلی ندارند که قیام به کارها و نیازمندی های آنها کند.
منشأ این رفتارتان مال دوستی است. و در دو آیه بعد می فرماید : «وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا »
(مجمع البیان، المیزان، سوره فجر آیات 17 و 20)